خروسی دُم بریده صبحدم با
قُوقُولی قُوقُویی می کرد غوغا

خری عَرعَر کنان گفتا: خروسا
نکن آشفته خوابِ پیر و برنا

مگر خوردی تو مغزِ خر که هر دم
کُنی هی قُو قُولی قُو قُو بَد آوا

مگر عقل از سرت جانا پری...

دلم از غیر تو همواره چنان می گسلد
که شعف از همه در فصل خزان می گسلد

خوره افتاده به جان از غم هجران توام
که بدان از تن من یکسره جان می گسلد

نه توئی این که رود بی خبر  از کوچه ی ما
نفسم از ریه انگار ع...

ندارد زندگی بی عشق غیر از عمر مَا فَاتِی
نبیند آدمی سنگین تر از این، پس مکافاتی

نمی افتاد اگر عقل از سرم، در بُرهه ای،  هرگز
نمی بُردم گمان عاشق شدن هم  دارد آفاتی

گذشت ایّامِ عمر امّا دریغا، دیر فه...

آنچنان که از ستاره آسمان پُر است
_ بلکه بیشتر _ نهانم از عیان پُر است

من، همینم، این اسیرِ عشقت آنچنان
کاینچنینم از تو بالعیان، نهان پُر است

هر زمان که اخم می کنی یقینم است
شک نمی کنی که قلبم از تکا...

کو تشنگی های مرا زمزم تر از عشق؟
هرگز ندارم حاجتی مبرم تر از عشق

ای دل مگر پیدا شود در هر دو عالم
حبل المتینی ناب تر، محکم تر از عشق؟

اولاد آدم شک ندارم با خداوند
عهدی نمی بندند مستحکم تر از عشق

پ...