امشب
بی دغدغه هر بود ونبود
بیخیال هرچه هست ونیست
بیخویشم کن از خویش
سرشارم از عشق
عاشق تر از پیش
عریانتر از
آیینه ام ببین
امشب
آزادی نمی خواهم
اسیرم کن
به بند آغوشت
وبه جرعه ای بوسه
مستم...

نه اینکه بگویم
دوستم بداری
نه اینکه بدانم
لحظه ای بسان صاعقه
در آسمان خیالت
درخشیده خواهم شد
اما راست بگویمت
به شیطنت چشمانت سوگند
عطشناک تر از
آینه به نور
نیازمندتر از
پرنده به پرواز
دوست...

اینجا
که عشق را
سودای خام جوانی می دانند
او
دل می بازد
به سادگی یک نگاه
و شبانگاه
بیقرار قرار فردا
با قناری در بندش هم آوا
می سرود
هزاران سوسن ونرگس ونسترن را
ویک روز
به ناگاه
در دلگیر سر...

یکی
می بیند به رویا
کسی درآغوشی گرم آرمیدش
وسالها بود
آواره ای مجنون
شهر را می گشت
خیابان به خیابان
کوچه به کوچه
در جستجوی دختری
که با بوسه
شعر می سرود
وبا گیسوانش
تار می نواخت...

درهیاهوس بتن وبرج وآهن
اگر عاشق نبودم من
گل سرخ نمی رویید
بر دیوار
و می خشکید
قبل از بلوغ
در حیاط خانه کاهگلیم
تک درخت سپیدار
من اگر عاشق نبودم
پدر
ملامتم نمی کرد
به اشکهای تکراری مادر نشست...