شاعری بود
دغدغه نانتان
وسوسه شعر هایش
و مرهم الفاظ می نهاد
پاهای ترک خورده ی دخترک چوپان
از اهالی عشیر ه ی فقر را
وبنگره ی بیدار می سرود
امتداد خواب صبر را
شاعری بود
می سرود
زمزمه های خاموش ...

نوید
ای سر زمین فرو رفته در ظلمت ظلم
ای دیار وحی و ایمان
مردمان فرخفته در سکوت تلخ این خفقان
گلویی پر دارند
گلویی سرشاراز
خروش سخت یک طغیان
************
تقدیم به سرزمینهایی که گرفتار چنگال ...

دیشب
در ابدیت رنج بیکران بی تو بودن
با خیالت تنها
گریستم
تمام اشکهای مانده از دوران کودکیم را

به وفای به عهدی اساطیری
که هیچ یک نباشیم بی دیگری
همه شب محزون
گویا
این سیگار نیم خاکستر شده
...

ای خاطره ی ماندگار شبهای بوسه ومی
تو که هر شب
تمنای خیس لبانت
از هم آغوشی پروانه ونسترن
قصه ها می گفت
مگر نمی بینی
که ماه
این یگانه یار دیرین شب
به گوش ظلمت
ترانه ی سکوت می خواند
شب را دریاب...

امروز
آمدیم
من وتو
خیس خیس
نشسته بر نیمکت کهنه پارک
باران را
به مهمانی
خیره درخیره ی سبز چشمانت
آمدم در یاد
حدیث آنروز بارانی
آنروز
می شدی گریان
به نبودنم
به گم شدنت
در هیاهوی عشقهای خیا...