درجوانی بهانه ام نو شد
فکر کردم زمانه ام نوشد.؟

با گذشت چهل و اندی سال
گریه های شبانه ام نوشد

جام امید و آرزو زنگار
گرد اندوه خانه ام نو شد

ریشه در مسلخ تبر افتاد
انتظار جوانه ام نو شد

مرگ اندیشه...

ازیادهارفت

خزان آمد بهار ازیادهارفت
جهاز باغ وبر با بادهارفت

گل از بلبل جدا افتاد پژمرد
شکوه شاخه ی شمشادها رفت

چنان خوش کرد جا در داد بیداد ؟
که تاعرش خدا فریادها رفت

فقیرانی که شب بی نان ماندند
...

شنیدم شاپرک بابلبلی گفت
اگر داری رمق بشکن قفس را

بکش پر آسمانهارا چون عقاب
ببین ازشرق تا هامون تا ارس را

صداکن ناجی درد آشنا را
همانکه آفریده خار و خس را

گریبان را ز دون بازی رها ساز
زیارت کن شهنشا...

قرنها خاموش..؟

بسه از خواب غفلتت برخیر
ای دماوند قرنها خاموش

همتی کن مدافع خود باش
بهر تطهیر دامنت بخروش

با چنان هیبتی بکش فریاد
ناکسان بشنود هستی هوش

بهمنی از مذاب راه انداز
غاصبان را بگیر در آ...

شبی که ولوله در قلب نهر علقمه بود
میان تشنه لبان تا سحر چه ولوله بود

کویر زمزمه تلخ ظهر فردا داشت
شکار تازی باطل ؛ غزال قافله بود

سپیده حامل شرم است در وظایف خود
و در کشاش لحظه هزار مسئله بود

سکوت ...