پدری داشتم و حالا نیست
جز خدا هیچ کسی با ما نیست
حال من مانده ام وخاطره ها
مثل من هیچ کسی تنها نیست
عمر را باخته ام بیهوده
کار امروز ویا فردا نیست
ا خروعاقبت ما مرگ است
زندگی عاقبتش پیدا نیست
...

من و یک سینه پر درد بانو
شده این خانه بی تو سرد بانو
بدل گفتم فراموشت نماید
ولی این دل نباشد مرد بانو

اسیرم درغل وزنجیر بانو
بپای تو شدم من پیر بانو
نمی خواهم دگر اینجا بمانم
نباش از دست من دلگیر بانو

عزیزان من دلی دیوانه دارم
همیشه حالتی مستانه دارم
همیشه سوختم مانند یک شمع
درون خانه ام پروانه دارم

در زندگیم به شعر ایمان دارم
من زنده ام و هنوز هم جان دارم
گویند همه ز شعر نانی نرسد
با شعر همیشه آ ب وهم نان دارم...