چقدر دلهره دارد نگاه پنجره ها!!
از آن زمان که تنت را ورق زدی در باد
امیروحیدی
مرگ را بی سِپَر جواب کردم
هنوز هم زنده ام...
هنوز هم به بلندی های نیشابور می رسم، باران می گیرد
سینه ام را باز می کنم،
دست در دست بنفشه ها، می رقصم
منتظرم تا فرشته ای با شال سپید،
قبض روحم کند.....
گرفتی با دو دستت چشم هایم را، ندانستی
که زیباتر تو را با چشم هایی بسته می دیدم
امیروحیدی
راهی برای رد شدن از این حصار نیست
دست مرا بگیر و زمان را عقب بکش
امیروحیدی
مرا هر لحظه می خوانی و از تکرار، می ترسم
من از این زخم های کهنه و تب دار، می ترسم
مرا آتش زدی و باد با خاکسترم رقصید
مَجالم ده... نگویم، چون که از اسرار، می ترسم
«شب تاریک و بیم موج و گردابی ...
تبلیغات
