اززمانی که گل احساس ما خشکید

روی نبض لحظه ها داغ جنون بارید

برعروق درد مندکلبه ی تاریک من

چنگی ازتار دورنگی های تو پیچید

ساعتی ای سایه ی سرد و پراز اندوه کاش

گوش تو راز بهار و باغ میفه...

هرچه رفتم نرسیدم..

هرچه نگاه کردم ندیدم..

ھرچه نوشیدم تشنه ترشدم..

زمین سرزمین بے تابیهاست..

اینجا سرزمین محکومان است..!

#میمنت_تولایی...

من اما پشتِ پرچین خیال ازیاد خواهم رفت

من اما خسته ازاین جور و این بیداد خواهم رفت

برایم گفته بودی دوست میداری مرا اما

زپشت سایه سنگین تو برباد خواهم رفت

بهار عمر من با تو هدرشد گرچه دلگیر...

‍ ما چو عهدی از وفا بستیم دیگر نشکنیم

زهر در پیمانه ریزد جام و ساغر نشکنیم

گر چه عمری را ملامت دیده ایم از سایه اش

لیک شاخی از درخت باغ بی بر نشکنیم

دشنه بر دل خورده ایم و با وجود صد تبر
...

به غیر از وحشت و ظلمت برایم غمگساری نیست

من و رویای سردی که در او هیچ اختیاری نیست

به خود باز امدم دیدم میان اتش و دودم

کنون با این شماتت ها دلم را اقتداری نیست

فرود ای آسمان دیگر زبد ...