دلم انگور می خواهد ولی از جنسِ اندیشه
زنم آتش به نادانی به این جَنگل به این بیشه

چِراغی می کنم روشن ز نیکویی ودانش ها
کُنم فریاد ای غافل!چرا گَشتی هنرپیشه؟

قسم بر دینِ آگاهی قسم بر روحِ دانایی
بسازم...

بُگذار که از وحشتِ این مرد بگویم
از آتشِ این قصه ی پر درد بگویم

دیدی که جهانم شده پُر حسرت و ماتم
بِشنو که ز آغاز چه ها کرد بگویم


مَسلک شده سالوس چرا تاب ندارم
از مرگِ حقایق شده ام زرد بگویم

اَهری...

خاک هم گر بِشَوم از غمِ جانان شده ام
از قلم اشک ببارد که سُخنران شده ام

آسمان هم که خبر از لبِ عطشان بدهد
ذکرِ زیبایِ حُسین گفتم و باران شده ام

با دلی خسته وآشفته بخوانم ز حرم
عشق شیرینِ حسین دیدم و...

عاشق که شوی حالِ دلت نم نمِ باران
انگار هوا غم زده دل خون شده گریان

آشفته شوی طاقتِ دوری که نداری
باخاطره هایش بشوی سخت پریشان


ازهجرِ نگارت که دگر خواب نداری
چون بادِ بهاری بزنی ناله ز هجران

پژمرد...

در اوجِ جوانی شده ام پیر ببین
گیتی که مرا کرده به زنجیرببین

فریادِ مرا بشنو تو ای خاکِ سیاه
ازگردشِ ایام شدم سیر ببین

شلاق زند بر منِ پژمرده چرا؟
اقبال مرا کرده چه تحقیر ببین

دیوانه وافسرده شدم خوا...