فَغان دارم ز نادانی نگارم
خزان گردد جهانم ای بهارم
که نیکویی شود تحقیرِ بی جا
پلیدی گشته روشن در عمل ها
حقایق را قلم بازی دهد باز
که بُطلان ها بَزک گردیده چون راز
که غافل گشته از انسان و احسان
ولی دلسوزِ حیوانیم یاران
زنم فریاد با قلبی شکسته
که دنیا از نِکویی ها گسسته
بگو با من چرا جولان دهد غم؟
پِدرها شرمگین ، باشد کَمر خم
جوانی هایمان را باد بُرده
که هم نَسلانِ مارا غُصه خورده
وفا باشد کجا ای جانِ جانان
خیانت گشته غالب هم چو طوفان
وَ مِلت را ببین ساکت شکسته
که آقا زاده در بُرجش نشسته
قسم بر خونِ پاکان برشهیدان
قسم بر عشق بر ایمان سپیدان
خیانت کرده ای مسئول نادان
که لعنت بر ریا بر قومِ شیطان
و دنیا گشته لبریز از حوادث
حُسینیان شوند این بار، وارث
عجب جشنی شود روزی که باهم
بیاندازیم آتش بر سَرِ غم
#روح_الله_اسدی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 27 شهریور 1401 09:50
درود بر شما
محمد مولوی 24 اسفند 1401 00:25