1-شب فرو افتاده بر بام فلک
غم فرو بنشسته برسقف ملک
2-از ثریا تا سرا غم بیختند
ادمی را بر زمین اویختند
3-اسمان را برفلک افراشتند
حسرتش را برزمین انگاشتند
4-غم که امد بر دل افلاکیان
ماه زینت داد...

ای فلک از چهرت گلگون شده
خاک هستی بر درت افسون شده
شبنم عشقت به خاکم خون شده
لایق هستی به درگاهت شده
ای نگاه حسرتم براسمان
ژاله برچشمان من پرخون شده
ای که مهرت در ازل پیمان شده
گنج در جان منی...