از همه ره برفتم وُ راه تو شاه راه من
با همه کس نشستم وُیار تو دلنواز من
طبل وُ دُهل پَس زنید،صدای عشق نوای من
روی تو بر ملا مرا رها زقید گشته من
به شب مه نو ام تویی، ز فیض برنده نیز من
برنده ای ب...

خوب شکار ما شدی، تن بدریده جان شدی
جانم گرفدا بگشت،قرعه به خود زنی بری
گر شدم مست وُ لایعقل،نیش تری کشیده ای
رفت به کام تیغ تو، خونِ من وُ چو صد منی
چاکِ عطش دریده ام وصله دهی به لحظه ای
خوب ...

وَ عذابی ناچیز
از هَوس بازی این گَردانه
به دِلم، اُختاپوس
دَم به دَم می پوُچید
(وَ) کهِ ، خورشید نَمُرد؟
...

انسانیتم را گم می کنم، هر چند به دروغ

در داشته هایم، شک هم نمی کنی

یکنواخت به دوست داشتنم نپیما

من دروغ می گویم که راست می گویی
...

آنی که!
هرگز،کاهِستن را، به ناکامی نوشتن میکِشد؟،
بَر بادی آنقدر سرد،
رقم میزنم ،که جمله را هم چندن بار
گم می کنم. (این نقطه در خوانش شعر موثراست)
اما می دانم به اعتقاداتم...