دوست داشتنت
بتو رسیدن که نیست
سر
به صحرا و بیابان گذاشتن است
پدران منهم
مانند پدران شما
ساعتش را در قعر سده ها جا گذاشته است
با اینکه نمی دانم در کجای تاریخم
اما کشتن وترور انسانها
با ساعت و بی ساعت
ننگی بردامن بشر است...
وقتی تنهایی
و فقط تنهای
یکنفر بیرون باید
ببیند تو چقدر تنهایی
وبگوید
آفرین
تنهایی
یانه
نداند که غمگین است یا شاد
هیچکس راوی تنهایی تونیست
این هم از خوشبختی تنهایی ماست ...
روشنایی زیاد هم خوب نیست
آنقدر که ترا و گل را
و پیش پایم را ببینم
بگو لبخندت کمی بتابد
می ترسم
می ترسم
از روزی که قفس بشکند
من پرواز را فراموش کرده باشم
تبلیغات
