جهان و فرزندانش
سیال و متغیر است
مثلا مغرب همان مشرق است
برای راستی سنجی
بکابل یا آنکارا بروید
اما هرکس چیزی را نشانه می کند
تا گم نشود
من ترا نشانه کرده ام...

روحم
دلخواسته
بسرعت بسوی تو می رود
هرچند جسمم را
روزگار
کشان کشان
روی خار زندگی
بسوی دگر می کشد

من معلمم
هنوزبعشق دانشجویانم
راه خانه را گم می کنم


********
پاییز

همان یورش مرگ است
به فصل بهار
که نامش پاییز نهاده ایم اما شاخه و ریشه هرگز باورش نمی کنند...

کسیکه در پاییز زری یافته
مرگ برگها برایش زیباترین تولدست
کسی که گم کرده ریزش برگها مرگ اوست
اما پاییز من چه رنگیست
که ترا در پایانش یافتم
ودر ابتدایش گم کردم...

از من می بُرَد
پرواز می کند
می گریزد تا دورها
در پیشاپیشم
که گاهی از نگاهم گم میشود
این دوست داشتن
بتو می سپارمش
اگر بدلت نچسبید
قربانی اش کن
دفنش کن
و بعد چیزی بمن
و بهیچکس
نگو...