دور می زنیم همچنان
بی آنکه بتازهگاهی رسیده باشیم
گیج می شویم از دور زدن
و در توهم
بهشتی نو
بیهوش می شویم
وبعد در همان حلبی آبادمان
بیدار می شویم
ودر نقطه ی صفر
دور زدنِ دوباره را می آغازیم

...

یادم هست
که تنهایان شب
سرِ زمین
همراهِ گله
پایِ چرخ خیاطی
ترانه می شدند
با صدای آب
با نفس رمه
و با آواز چرخ
وما تنهایان همراه با آواز سکوت
ترابا قافیه و بی قافیه می سُراییم
باز همان جمله معروف
می...

امروز جنگها اینگونه اند
وقتی بقلب دشمن شلیک می کنی
از پشتت بیرون می زند
اکنون بسیاریم که بی پشتوانه ایم

باور کنید تقصیر من نیست
اما ورق بر میگردد
چون آنرا برای برگشتن ساخته اند
مثل برگ که برای افتادن در پاییز

دور می زنیم
در بیهوده شهری
با فقط میدانی بی در رو
و خسته می شویم
و دور می زنیم
با رعایت قاعده
بی کاستی ای اندک
در قافیه
در ردیف
وخسته می شویم
وهرگز نمی اندیشیم
در این بیهودگی
چقدر بخانه ی مرگ...