توجانا ماه تابانی که از بهرت چو ساحلها
تجلی گشت روی تو همه شب از من تنها

چونان یک گل که در باغی نمایی روی خود بر من
که روی خود بگردانم نشینی در بَرِ تنها

بدان ای دوست صبح و شام کردم ارزویت را
...

الا ای مرغک وحشی زدی آتش تو بر گلها
خدا را در نظر نگرفته میتازی تو بر دلها
بسان ابر باران خیز میبارم،خبر داری
چو بردی طاقت از این دل بسی افتاد مشکلها
دو چشم مست تو عقل از سر هشیار میدزدد
در این ...

دلم چو دید رخت مبتلا و دینی شد
به خاک مقدم و کویت سرم زمینی شد
دلا ز حاجت خود از چه میشوی نومید
که زائر از نجف آمد ولی مدینی شد
برای شرح ولایش همین کفایت بس
غلام قنبرش علامه ی امینی شد
ز حال مض...

ز عرشیان بشنو این حدیث قدسی را
و از خودت بِرَهان این گناه و سستی را
به هر دمی که نشینی زبان نجو ز سخن
ز شهریار بیاموز شهد و رستی را
نصیحتی کنمت تا کزان مشی غافل
ز پاکی دل خود جوی تن درستی را...

سالها برای دیدن رویت در این کویر
گشتم نیافتم اثری ایهاالامیر
چون میشود ز حال دلم ای مه جمیل
گر روی ماه تو شود آشکار،ای شهیر
فهوای جان الکن شاعر نمیشود
چون یک دمت معطر و جانا،بس کثیر
تا دادی رخ...