عیب خود را، فاش سازی با بیان ، آک آهویی
همچو آن یک پسته ای لب واکنی رسوا هویی
های و هویی راه اندازی ، میان هر شاعری
چون دهل کوبی ، خودی رسوا میان من خود اویی
در خفا ماندی ،کشی جاری چنان ،جرزن ،دلا
پشت سر سنگی بیندازی چو حاسد هر کویی
گر ادیبی ، با رعایت آبرویی ، با ادب
دور از ضعفی به حُسنی ، نکته بینی چون مویی
دور از ادراک ، حسّی می کنی ای جان من
نقدِ این آن را گشایی با زبان الکن ، نویی
گر چه رسوا خود کنی ما بینِ خلقی شاعران
شاعری را ، ادّعایی لا ، چه گویم ، بد خویی
با سرشتی نکته بینی ، آشنا گشتی چو ،لا
می نویسم عبرتی گیری تفاهم ، لا سویی
گر قلم داری ،کنی رسوا خودی را ،چون هبا
حرف دیگر را بکوبی سینه ارزن چون جویی
گر حیایی ، می نویسم ، عبرتی گیری ، دلا
یاد شیخ انصار افتی نرم چون گل خوشبویی
با کلامی ،ختم سازم ، گنجِ دانش پند را
بی هنر عیبی ببیند همچو لوچی یک دویی
همچو آن یک پسته ای لب واکنی هایی هویی
عیب خود را ، فاش سازی با بیان ، آک آهویی
ولی اله بایبوردی
28 / 02 / 1398
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 09 آبان 1399 13:50
.مانا باشید و شاعر
ولی اله بایبوردی 10 آبان 1399 08:58
سلام
سپاس از مهر حضورتان
بهنام حیدری فخر 09 آبان 1399 15:49
درود بر شما جناب استاد بایبوردی ادیب و شاعر فرهیخته
بسیار زیبا و فاخر سرودید بزرگوار
رقص قلمتان ماندگار و پایدار
ولی اله بایبوردی 10 آبان 1399 08:59
سلام
سپاس از دیدگاه ارزنده تان
ممنون از همراهی تان