گویا ز ما ن را برنج و حرمــا ن آفریده ا ند
گویا جهان را با غم هجران آفر ید ه ا ند
از هرکه پرسیدم از شادی در این زمان
بی خبر بود ا ز شا د ی د ر ا ین ز مان
عشق از آن غم ا ست و غم ا ز آن عشق
این کیست که بشنود غم خود از زبان عشق
آیا د ید ه ا ید عا شقی که شکست خورده
با د ر د و غم ز عشقش شکست خور د ه
;;
دنیا پُــر از بلاست غم ها چه بی حیاست
رویا چگونه بخواهد عشقی که پر جفا ست
با شد ا مید ا ش به فردا ی دلپذ یرو خوش
د نیا ی پر ا مید وبا صفا و دلپذیر و خوش
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 07 خرداد 1399 09:02
درود بزرگوار ا
جمشید اسماعیلی 07 خرداد 1399 19:29
موفق باشید