مُرده بودم زنده شدم عا شق پاینده شدم
آه شدم نا له شد م عاشق و دیوانه شدم
بهر خد ا بنده شد م بنده شــرمنده شدم
نام ا نا ا لحــق بزد م بهر خدا گریه شدم
بنــده محــتا ج شــدم خار و گرفتار شدم
عا شق و د لد ا ر شدم بنده ائی بیمار شدم
شکرگــذ ا ر حق منم بند ه مـحـتـا ج منم
داد ندا بخوان مرا بنده من با حمد بخوان مرا بنده من
با کــلام من بخــوا ن مرا با نا م خودم بخوا ن مرا
عا شــق به آن بنــد ه منم ر و ز ی د ه جها ن منم
خـــا لـــق بــنـدگــا ن منم صاحب این جهان منم
رحیــم بــه بـنـد ه گـان منم کر یم بند گــا ن منم
بــخــشــنـد ه کــنــا ه مــنم رحمت به بندگان منم
رو یا ی خسته جــا ن تـــو ئی بنــده بــیـنــوا تــوئی
بخو ا ن مرا تــو هــر ز مــا ن در این جهان بی امان
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 08 تیر 1399 13:11
لطیف و دلنشین
دکتر کیوان محب خسروی 08 تیر 1399 18:01
قالب این شعر چیست
کرم عرب عامری 09 تیر 1399 11:31
محمد عالمی 09 تیر 1399 12:36
باسلام خدمت آقای دکتر خسروی شعر فوق با الهام از کتاب طوبای سعادت حاح محمد دولابی در مورد خلقت انسان وزنده ومرده کردن انسان
توسط ذات احدیت سروده شده اینجانب تاکنون به این موضوع توجه نداشتم که این شعر چه قالبی دارد و آنچه سرودم از دلم برخواسته و به تحریر در آمده است حال نظر شما برای اینجان ب با ارزش است
محمد عالمی 09 تیر 1399 19:56
جناب دکتر خسروی همانطوری که در یاداشت قبلی در خصوص غالب شعر مورد نظر
ذکر کردم شعر درغا لب مثنوی معنوی سروده شده است با تشکر محمد عالمی