شعر قدیمی
کجا رفتی عزیزم همدمم ای مهر با ن من
چرا رفتی کجا رفتی تو آخر مهــربا ن من
نمی دانم کجا رفتی خوب میدانم چرا رفتی
بــیادم آمد آنشب را که با من تو همی گفتی
بخواب ای مهربان من بخواب ای همزبان من
وجودت خسته از کاراست بخواب ای مهربان من
د می را کن تـــو آسا یش تا شا ید شوی آر ا م
و لیکن خسته بود م من ا ز ا ین دنــیــای بی آرام
ندانستم سرت فریاد ها کردم که من خسته ام از تو
ببخشایم زاین رفتار نا جو رم خسته بودم ا ما نه از تو
بخـود آمــدم و دیــدم که تــو نیستی در کــنــا ر من
مــرا تــنـها ر هـــا کــرد ی و ر فـــتی ا ز کـــنا ر من
مــگــو ر و یــــا ی دلــخسته ز ا ین مــا تــم سرا د نیا
که د لــهــا پــر ز د رد ا ست و چــو نــا لا ن ا ز غم دنیا
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 12 آذر 1399 20:37
درود بر شما
مجید ساری 12 آذر 1399 22:08
استاد به چهره شما نمیاد اهل فریاد و داد باشین
خسته از ما شدن هم نمیاد
فقط همان مهربانی میاد وبس
کجایی مهربان من
درود برشما
و دستمریزاد
محمد عالمی 13 آذر 1399 14:58
با درود خدمت دوستان عزیز و گرامی ضمن تشکر از توجه به نوشته های اینجانب جناب ساری این نوشته قدیمی
است شاید مربوط به ده چهل باشد
کاویان هایل مقدم 14 آذر 1399 07:42
درودها جناب عالمی
همه ماانسانها لحظات خوب و بد را تجربه می کنیم.
امیدوارم اوقات خوشتان بر لحظات ناخوش بچربد.