چهره ماندگار

شعر قدیمی

شب به سحر نمی رسد بهر تو ای نگار من

گر که رسد عمر تو به فصل ا ین بهار من

یا د تــو نیست در د لم ایگل بی نوای من

گو که چه کرده ا ئی بجان خاطره بهار من

نیست در ضمیر من چــهــره بـی قــرار تو

رفــته ز سر یــاد تـو ا ز دل بـیــقــرار من

سرما ز گلستان میرود وقــت بــهـار میشود

رفــته ا ی ا ز د ست مرا تــو ا ز د یــار من

خاطره جوا نیم ا گــر مــرور کنم بـــه جان

چــهــره مــا ندگار تــو آیــنه نــگــــار من

حیف از آن جوانیم که رفته دیگر از کــفــم

چــهــره مــا نــدگار تو بُــود نشا ن یار من

خسته ز این زمانه ام ز این گذشت عمر خود

به عشق تو طی کنم عمر خود ای نگار من

رویا چه گوید این زمان ز بهر عشق و عاشقی

خــوش منـم کنار ا و عزیزم ا ی بــهــار من
46

ایمیل مقصد