2
زمانی در این جهان پر ستم زیستم
و قــتی ســراغ من آمدی که نیستم
چشم انتــظـار آمدنت بودم به عمر خود
آ:خر نیامدی ببینمت که برایت گریستم
نقش ر و خت به سا لــهــا نــدیــده ا م
ای مرحبــا بــه مــن که بیاد ت گریستم
جانا چرا ترکم نمودی بروزگار پر ستم
منکه غریبه نبودم ندا نستی که کیستم
دنیا و زندگی در آن دوروز باشد برادرم
روز اولش امروز و روز دیگرش که نیستم
زنـــدگی ز ند ا ن بـُود برو ز گا ر نا معلوم
رویا بگوید که تو آخر ندانستی که من نیستم
حا لا کــه آمد ی بــُود خـــا لی ا زخـــو د م
جا نــا بد ا ن به ا نتظا ر تــو بــودم که زیستم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 29 تیر 1400 23:45
سلام ودرود
کاویان هایل مقدم 01 امرداد 1400 16:21
درودتان جناب عالمی