یزدان ماماهانی

فـنـا رفـتـه

ارسال شده در تاریخ : 06 اسفند 1400 | شماره ثبت : H9420034

فـنـا رفـتـهٔ رو بــر زوال ؛؛ مــائـیـم ..
سـتـمـدیـدهٔ آشـفـتـه حـال ؛؛ مـائـیـم

سـکوت حاکمـست و بی‌تـفاوت بَـرده
زبـان بـسـتــهٔ هـمـواره لال ؛ مـائـیـم

نگاه کردنـست عـادت مدام ، مـادام :
لـب و لـوچـهٔ بی قیل و قال ؛ مائیـم

تِـمِ جنـگلِ خـاکـستـرسـت ایـن شـهـر
تنـه سـوختـهٔ همـچون زغال ؛ مائیـم

دگــر گـلّـهٔ گــرگـی نـمـانْـد بـاقـی ..!!
نفس بـریـده تـسلیـم شـغال ؛ مائیـم

نـدارد شـگـون ؛ انـگشـت‌ نـمـا بـودن
یـقیـن بر بدی ، فرض مـثال ؛ مائیـم

به‌گوش سیّاس بیگانه به‌طعن گفت :
عـقـب مـانـدگان بـی‌خـیـال ؛ مـائیـم

فنارفته
یزدان_ماماهانی
سـرایـش۴_۱۲_۱۴۰۰