در پای گنبد نمکی،معدن بلور
یک کوه پر ستاره و الماس کوه نور
زیباترین ترانه ی رنگین کمان سنگ
سرخ و سپید و سبز ،نمکهای رنگ رنگ
در خاک جاودانه ی یک دشت بی عبور
در شهر بی نشانه و گمنام و سوت و کور
آذرجو همچو مشعل خاموش آتش است
آتشکده نشانی از شهر سیاوش است
زرتشت کاشت سدر جوانی کنار رود
اوغلانقز از تولدش میخواند یک سرود
در پای سدر و رود کهن ساخت یک بنا
آتشگهی بلند، شکوهی جهان نما
اطراف رود و دره ی زیبای کرسیا
آرامگاه و مدفن شاهان آسیا
اسرار ناشنیده و راز نگفته اش
تابوتهای سنگی ی در گور خفته اش
اشکفت شاه نشین آن غمگین و خسته است
با ضربه های گرز گران در هم شکسته است
افسوس،تل یونجه کنون نصف جان شده
در زیر چرخ گاری ی غفلت نهان شده
دستان سبز و خسته و فرتوت آن درخت
بر آسمان بلند شده با ناله های سخت
دیریست ریشه های کهنسال سدر پیر
در دام خشکسالی و وحشت شده اسیر
سروده شده در 26خرداد99

پی نوشت:
بر پایه روایت مروج‌الذهب مسعودی این آتشکده به دستور اشو زرتشت بنا شده‌است.
زرتشت به یستاف شاه دستور داد تا آتش مقدس جمشید را بیابد و یستاف شاه آن را در خوارزم یافت
و به دارابگرد آورد و در آنجا آتشکده‌ای بنا نمود و آتش مقدس را در آن نگهداری
و سپس شهر خرم دارابگرد را بنا نمود. از سال ۳۳۲ هجری قمری نام آن به آتشکده آذرجو تغییر کرد
.
از آنجا که این آتشکده مسیر و جاده‌ای مناسب ندارد بازدیدکننده چندانی هم نداشته و ناشناخته باقی مانده‌است
. بنای آتشکده که روزگاری محلی برای آیین‌های مذهبی مردم فارس و مکان زندگی بوده
در حال حاضر به نیمه‌ویرانه‌ای متروک تبدیل شده‌است
.آتشکده آذرجو همانند سایر آتشکده های ساسانی به سبک چهارطاقی با یک گنبد مدور و با مصالح لاشه سنگ، گچ و ساروج ساخته شده است.
وجه دیگر تشابه آن با سایر آتشکده های ساسانی آن است که در کنار برکه آب ساخته شده است
. این آتشکده بر روی یک پشته ای نسبتاً مرتفع بنا شده است.
دلیل نشان دهنده اهمیت این آتشکده، وجود قلعه ای مستحکم بر فراز ارتفاعات شمال آتشکده است
. اهالی این منطقه به قلعه "شاه نشین" می گویند.
در اطراف آتشکده چشمه ای وجود داشت که امروزه این چشمه به طور کامل خشک شده است
. نام این چشمه اغلان قز به معنای پسر و دختر بود.
با اینکه مجموعه چهارطاقی آذرجو یکی از برجسته‌ترین چهارطاقی‌های ساسانی در فارس است،
این بنا به دلیل آسیب‌های جدی تقریباً در حال تبدیل به تلی از خاک است
و ساختار کلی این بنای تاریخی تقریباً از بین رفته. به دلیل بی‌توجهی‌ها این اثر ملی سال‌هاست به حال خود رها شده و متروک مانده‌است
.آوار دیوارهای این آتشکده را تا نیمه فرا گرفته‌است و گنبد آن ریخته‌است و
اگر چاره‌ای برای بازسازی و مرمت آن اندیشیده نشود بنا به زودی کلا فرو خواهد ریخت.
تپه و تل های باستانی از آن گروه یادمان هایی هستند که از ارزش فراوانی نزد پژوهشگران و باستان شناسان برخوردارند. این یادمان های تاریخی- فرهنگی از دیدگاه مطالعه، شناخت و داده های فرهنگی بسیار ارزشمند بوده و پاسداری و نگهداری از آنها امری بایسته (ضروری) به شمار می آید.

تپه های باستانی و تاریخی مثل تل یونجه هخامنشی
بخشی از هویت و شناسنامه هر کشوری به شمار می آید
، چراکه پس از کاوش های باستان شناسی و آشکار شدن راز و رمزهای نهفته در زیر خروارها خاک،
پی به شرایط زیست و آیین و آداب گذشتگان خواهیم برد،
از همین رو، نگهداری و پاسداشت این یادمان های تاریخی امری بایسته است.

ایمیل مقصد