آتشکده

آتشکده راز باستان است
ققنوس در آتش نهان است
بر چار ستون کهنه ی آن
خاکستر عشق جاودان است

زآن آتش ورهرام بهرام
افروخته کوه و دشت هر شام
خاکستر خفته بر سر کوه
چون سایه ی ماه مانده بر جام

آتشکده چون شهاب سرکش
تابوت شراره های آتش
خاموش چو قله ی دماوند
چون قوس کمان سخت آرش

آتشکده چون فسیل آتش
تندیس شکوه کوه و آرش
بر پیکر خسته اش نشسته
خاکستر شعله های سرکش

جادوی زه کمان آرش
در شام سیاه باغ آتش
آتشکده را نموده روشن
با شعله ی مشعل سیاوش

آتشکده آتش شکوه است
باگنبد آذرین چو کوه است
مهراوه ی آب و آتش و باد
با خاک و زمین به گفتگو هست

خاکستر این اجاق ویران
در خاک سیاه گشته پنهان
گردیده هزار سال نیمه خاموش
آن   مشعل   روشنای  ایران

آتشکده  سایبان  آتش
آتشکده  باغبان  آتش
با چار ستون استوارش
چون کالبد روان آتش

آتشکده   با   تن    شکسته
چون کشتی جم به گل نشسته
آوار   خزان  سنگ  و  ساروج
بر خاک  کهن  ز هم  گسسته

آتشکده شام را سیاق است
آتشکده جام را رواق است
آتشکده  زمهریر مهر  است
خنیاگر  روح  هر اجاق است

آتشکده چلچراغ مهر است
فانوس شب فراغ مهر است
بر قفل طلسم شادی و مهر
چون شاه کلید باغ مهر است

آتشکده ساز آتش و باد
با آتش عشق رفته از یاد
دیریست که از گلوی تاریخ
پیچیده در آن طنین فریاد

آتشکده چون چراغ تاریخ
فانوس چهل ستون زرمیخ
در شام سیاه و سرد کیهان
آئینه ی   طمطراغ   مریخ

آتشکده داغ بر دل سنگ
ویرانه ی قصر باغ ارژنگ
افسانه ی  طاق   آفرینش
خاکستر آتش شباهنگ

آتشکده موزه ی زمان است
فانوس  تمدن  جهان است
آتشکده  در  مسیر   تاریخ
بر  پارس کهن چراغدان است

آتشکده گور آتش سرد
تندیس تنور سرکش درد
سردیس غرور کوه آتش
چون هاله ی نور ماه شبگرد

ناقوس هزاره های تاریخ
قاموس نگاره های گلمیخ
فانوس ستاره های کیهان
سوسوی چراغ ماه و مریخ

این آتش خفته در دل سنگ
بیدار و هزار  سال مانده  دلتنگ
افسوس که مشعلش  فرو ریخت
کاخ   دو  هزار ساله فرهنگ

اسکندر مست در آخرین جنگ
در پارسه نواخت ساز نیرنگ
با آتش خشم و مکر تائیس
سوزاند   شکوه  کاخ ارژنگ

آتشکده ها شدند خاموش
در دام سیاه شب فراموش
با طاق شکسته مانده برخاک
ویرانه به پارس، یا که در شوش

آتشکده ها اگر چه سردند
با شام سیاه در نبردند
هر چند که حلقه های نورند
آشفته خیال و کوه دردند

زآن دم که شکوه باغ پژمرد
پائیز خزان نشست و افسرد
روزیکه شکوفه های آتش
پژمرد، چراغ پارس هم مرد

از مجموعه اشعار
 پژواک فریاد
دفتر آتشکده ی دل
سروده شده در شب یلدای 1401

پی نوشت :

آتشکده،آتشگاه،آذرکده،آذرگاه،خانه آتش،
دَرِ مِهر،  نیایشگاه‌ زرتشتیان که در آن آتش به دلیل پاک‌کنندگی و گرمابخشی‌اش در جایگاه ویژه‌ای جای گرفته‌است و مهم‌ترین نیایش‌های دینی در آن و در برابر آتش انجام می‌گیرد. از جمله نیایش‌ها خواندن اوستا و گات‌ها است و در آن در برابر آتش خداوند یکتا ستایش می‌شود.

سه آتشکده بزرگ و معروف ایران با نام‌های آتشکده آذرگشنسب، آتشکده آذرفرنبغ و آتشکده آذربرزین‌مهر شناخته می‌شوند.

آتش ورهرام،بهرام والاترین آتشِ آیینی در کیش زرتشتی و در افسانه های ایرانی، نگهبان همهٔ آتش‌های جهان به‌شمار می‌آید.
ورهرام که در معنی لغوی به معنای پیروزمند است به این دلیل نام  آتش نامگذاری شده که  به باور زرتشتیان،  آتش، نه تنها جنگجویی برای مقابله با تاریکی است ، بلکه از لحاظ معنوی هم جنگجویی پیروز در برابر شر و پلیدی است
آتش ورهرام دارای دو جزء میباشد: آتش زمینی و آتش آسمانی که آتش زمینی دارای ۱۵ مورد میباشد.

۱۵ آتش زمینی شامل:آتشدان پادشاه،استاندار،فرماندار،ارتش،پیشوای دین درویش، زرگر
،کوزه گر،آجرساز،رنگرز،ضرابخانه،آهنگر،اسلحه ساز،نانوا،تقطیر،چوپان و مرده سوز است.

آتش آسمانی هم که از اهمیت زیادی برخوردار بوده، که خاموش شدن این آتش، برابر با خاموش شدن و از بین رفتن دین همراه است.
اولین نشانه نیایش آتش در دوران تاریخی ایران مربوط به نقش برجسته کورانگون فارس متعلق به دوره ایلامی است، در این نقش برجسته پایه اشتعال آتش حجاری شده است.

ایمیل مقصد