دختر گلپا

با  توام!    ای دختر ایران
کودک  عیلامی ی    انشان

از کدامین دوره می آیی؟!
دختر   زیبای    جاویدان

در هزاران سال  خورشیدی
دور از آن غارتگر ،این دستان

غافل   از   ویرانگری  بودی
فارغ   از  باد  و مه و باران

در شکاف   قله ای    برفی
جانپناهت سنگ  کوهستان

در   نهان   حفره ای   سنگی
پیکرت  چون  گوهری پنهان

خفته  در  سربرره  بر ساروج
هم نشینت   تندر   و   طوفان

دخترک،   ای   دختر    گلپا
کودک   فرخنده ی    شاهان

رازهایی    در   دلت   داری
از   ورای    چرخش  کیهان

تا کجا  رفتی در این صحرا؟!
کی  شدی بر صخره ها مهمان؟!

خفته ای تنها،  شدی در سنگ
با   دهار   پیر      هم پیمان

در زمان مرگت  آیا    بود؟!
مادری  دلبسته   و    نالان

یا پدر با چشم گریان بود؟!
تا  نهد    چشم تو بر دامان

با من از اسرار پنهان گوی
از دیار پارس تا   شوشان

گفتگو کن تا بدانم چیست؟!
راز  این  کابوس   بی پایان

موی تو بعد  از هزاران سال
چون شراب از ساغری ریزان

بر    فراز     قله ی    تاریخ
گشته   سرگردان   و  آویزان

در   دلت  زخمی و بر گردن
زخمه ی    فریاد   یک قربان

تا   ابد چشم از جهان بستی
مادرت   را دیده ها    گریان

از پس  این خواب طولانی
گشته ای ققنوس سرگردان

تنگدل بودی  از این فرجام
سنگدل   بودند   آن   دزدان

در  سکوت  مبهم     میراث
مانده آنجا  بی سر و سامان

در کنارش  معدنی  برپاست
با   بنایی   از  گچ و  سیمان

ضربه ها  بر صخره ها  کرده
دخمه اش را  سالها    لرزان

در غروبی خسته بی فانوس
مانده ام  زین ماجرا حیران

در   دلم    آتشگه   سوزان
جام    شعرم  از می   دوران

واژه ی کابوس جانفرساست
قصه ی دردیست بی درمان

تنگ زندان ،تنگ شاهان بود
کودکی در دخمه اش  زندان

چاه سنگی   بر سر  این کوه
راز دار     پیکری     بی جان

ماه سنگی   در هزاران  سال
پرتو افشان  بر  گل و بستان

چون  فروغ  مهر   می تابید
در  دیار   پارس تا    کرمان

بر هزاران   گور در   جرمق
بورو   و بوندر،کر و خنگان

استودان بر صخره ای سنگی
استخوان ها بر تلی   ویران

آن  چنار    جاودان    ریشه
ناز  می کرد  بهر  گورستان

در هزاران سال  می پیچید
ریشه اش در گور  یک انسان

در سکوت مرده  می رویید
تا   دهد  کابوس  را  پایان


از مجموعه اشعار پژواک فریاد
دفتر چشمه ماه
سروده شده در هشتم دیماه 89

پی نوشت:

در حوالی  گلپا و چنارناز در  دامنه ی قله ی بلند دهار درسال87 در  مرز شهرستانهای مروست یزد و سرچهان فارس ،در تنگ شاهان یا تنگ زندان ، معروف به چاه تاسی و سربرره
آنجا که رازهای صندوقچه ی  پیکر مومیایی شده ی دختربچه ای هخامنشی و یاعیلامی در میان حوضچه ای سنگی ،ساروجی از دوران باستان  توسط جویندگان گنج و غارتگران  میراث   این سرزمین گشوده شد و به فنا رفت و سپس به سرنوشت نامعلومی دچار شد چنانچه شرح آن در روزنامه خبرفارس در سال88 در تصویر آمده است.
بر بالای تپه ای سنگی در نزدیکی حوضچه ای ساروجی یک چاه سنگی و بقایای دیوارهای کهن باستانی به همراه خرده سفالهای تاریخی بسیار دیده می شود .
 صدها گور خورشیدی ساسانی و دو استودان سنگی هخامنشی و یا شاید از دوره ی مادها یکی معروف به دیوبری و دیگری بی نشان و یک ماه سنگی منقوش بر صخره ای مشهور به ماه جوغنو و تل و تپه های باستانی و نقوش صخره ای  و درختان کهنسال هزاران ساله ی گردو و چنار در این دیار کهن وجود دارد که بیانگر سکونتگاههای بشری  در این سرزمین و ایالت شاهی از دورانهای پیش از تاریخ می باشد که برخی از میان رفته است.
این مکان در دوران مادها سرحدات ایالات پارس و ماد بشمار می رفته  و با پاسارگاد پایتخت کورش هخامنشی فاصله ی چندانی ندارد .
 در دوران هخامنشیان شهر  باستانی جرمق از شهرهای ایالت استخر بحساب می امده است.
جرمق ، بلده ای است به فارس که نعمت فراوان و ارزان و درختان بسیار دارد
(نزهة القلوب ج 3 ص 142).

ایمیل مقصد