برای موی آواره فقط یک شانه می خواهم
برای زخم هایم شانه ی مردانه می خواهم
به دور ِ قامتت گشتم شدم آن عابد عاقل
برای پاک ماندن گوشه ی میخانه میخواهم
تو تنها آشنائی که چراغم شد ، نجاتم داد
صلاحم نیست ، گاهی عزّ ت از بیگانه می خواهم !
صدای خنده ات جوری پرانده این حواسم را
که از تو کاخ شاهانه نه یک ویرانه می خواهم
برای کودکی های پُراز شوقم همین کافی ایست
که یک مرد جسور و عاشق و دیوانه می خواهم
...................
برای شانه ی غمگینم از تو شانه می خواهم
برای موی آواره فقط یک لانه می خواهم
......
خواب بودم گل من بوی تو بیدارم کرد
عطر موهای تو مدهوش و گرفتارم کرد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 04 آذر 1402 19:59
!درود
مریم نصیری 05 آذر 1402 23:27
درو د و سپاس
فرامرز عبداله پور 04 آذر 1402 20:30
بدرود واقعا زیبا سرودید خانم نصیری⚘⚘⚘????
مریم نصیری 05 آذر 1402 23:28
درو و سپاس لطف دارید ممنونم
حفیظ (بستا) پور حفیظ 05 آذر 1402 21:32
درودها بانو نصیری بزرگوار و ادیب
بسیار زیبا دلنشین و مخاطب پسند سرودهاید درود بر شما
مریم نصیری 05 آذر 1402 23:28
درود و سپاس لطف دارید
سامان نظری 05 آذر 1402 23:32
درود بسیار عالی سرکار خانم مریم نصیری ماندگار و مانا باشید
مریم نصیری 06 آذر 1402 18:55
درود و سپاس