از باغ زندگی ، چه ثمر چیده ایم ما
افتاده ایم و خسته و رنجیده ایم ما
صد ماجرا ز حقۀ گرگان میشگون
دراین کویرِ پر ز خطر دیده ایم ما
ازهمسفران که هیچ خیری ندیده ایم
با چسبِ آز، به قافله چسبیده ایم ما
فریادِ درد را به خموشی سرشته ایم
چیزی شبیهِ شب پره گردیده ایم ما
از شرِّ سایه به شب پناهنده گشته ایم
در کنج شب ز واهمه پوسیده ایم ما
میراث خوار قصۀ خرسیم و دوستی
در دشتِ وَهم ، پیر و پلاسیده ایم ما
پوسیده ایم در قفسی نرم و بی ستون
کز دست و پای مُرده تراشیده ایم ما
بازیگرانِ صحنۀ تکرار و عادت ایم
عمری به گردِ معرکه چرخیده ایم ما
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 15 خرداد 1400 08:33
.مانا باشید و شاعر