ما همه باهم لجاجت می کنیم // بر سرِ ناحق سماجت می کنیم
راه و چاه عشق را گم کرده ایم // جو فروشی جای گندم کرده ایم
گونۀ گل شد کبود از دست ما // باز ، بلبل را ربود از دست ما
گرگ را ناز و نوازش می کنیم // با شغالان طرح سازش می کنیم
پیش پای گرگ ، آهو می کشیم // ردّ پای سود را بو می کشیم
دست بر دامان رندان می شویم // لکّه بر دامان انسان می شویم
جا به جا ما حرف بیجا می زنیم // دیو را جای پری جا می زنیم
دشمن خود را ستایش می کنیم // دوستان را آزمایش می کنیم
یار فرهادیم و شیرین میزنیم // تیغِ دین بر قلب آیین میزنیم
شرطِ بازی را به شیطان باختیم // در درون خود چه بت ها ساختیم
عاشق و شیدا و مفتون خودیم // خود شدیم لیلیّ و مجنون خودیم
کیش شخصیت تمام دین ماست // خودستایی مذهب و آیین ماست
ما به خود حتّی حسادت میکنیم // توتمِ خود را عبادت می کنیم
از خدا دم ، ساز خود را میزنیم // پنبۀ انباز خود را می زنیم
خانۀ دل را مکدّر کرده ایم // ترک راه و خُلقِ حیدر کرده ایم
صفحۀ شطرنج ما بی مهره است // آسمان ذهن ما بی زهره است
روح ما بر دارِ پندارِ خود است // مسخ با ادبارِ افکارِ خود است
تا همینیم وهمین آداب ماست // این مسیرِکسبِ نان و آب ماست
زندگی فکرِ محالی بیش نیست // قسمتِ ما را زوالی بیش نیست
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 14 تیر 1400 08:58
.مانا باشید و شاعر