دیشب دوباره یادش آمد به خانه ی من
مهمان خلوتم شد یار شبانه ی من
یادش چو ماه هر شب تابیده بر دل من
روشن شود ز نورش شبهای ویرانه ی من
آن بی وفا نگارم کز هجر او ملولم
یادش وفا کند با این قلب دیوانه ی من
با یاد او خوشم من، اما چه می شد آخر
هجرش رسد به پایان یار پرآوازه ی من
جانم به لب رسیده، آن شمعِ جان کجا شد
محتاج روشنایی است این جان آواره ی من
از دوری و فراقش، ترسم چنان بگریم
کز سیلِ اشک گردد ویرانه، کاشانه ی من
می ترسم آخر بیاید روزی که من نباشم
از یاد رفته باشد غمگین فسانه ی من
۳۰ فروردین ۱۴۰۰
جواد_امیرحسینی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 03 اردیبهشت 1400 04:11
.مانا باشید و شاعر
سیمین حیدریان 03 اردیبهشت 1400 06:17
درودها
محمد خوش بین 03 اردیبهشت 1400 08:05
درود بر شما
کاظم قادری 03 اردیبهشت 1400 10:32
سلام ودرودتان باد وبسیار زیبا بود
رسول نظری 03 اردیبهشت 1400 16:08
آفرین ها بسیار هم عالی
علی معصومی 03 اردیبهشت 1400 17:21
غلامحسین جمعی 03 اردیبهشت 1400 19:27
درودو سپاس بزرگوار
زیباست
جواد مرادی 03 اردیبهشت 1400 20:17
درود جناب حسینی شاعر گرانقدر
زیبا و دلنشین
کیوان هایلی 03 اردیبهشت 1400 21:26
درودها بر شما جناب امیرحسینی عزیز و گرامی
زیبا سرودید
قلمتان مانا
کاویان هایل مقدم 04 اردیبهشت 1400 08:54
غم نامه ای به نهایت دلکش و پر از لطایف شاعرانه
آفرین برادر
روناک غریب لکی 04 اردیبهشت 1400 13:26
درود بر شما گرامی بسیار زیباست