با نگاهی آتشین ، دل ناگهان می ایستاد
در ملاقاتش خوشی بود و زمان می ایستاد
غرق رویا می شدم وقتی کنارم می نشست
وقت رفتن هرزمان گفتم بمان ، می ایستاد
خنده هایش زیر باران از همه دل می ربود
ابر هم دل می سپرد ، در آسمان می ایستاد
راه می رفت و هزاران دل به زیر پای داشت
در شگفتم پیش من چون سایه بان می‌ایستاد
مهربان بود و گدای کوی او بودم ولی
او توانا بود و پیش ناتوان می ایستاد
در بهاران باغبان آن نو گلم را چید و برد
کاش تا فصل خزان آن باغبان می ایستاد
رفت و حالا در "هزار و یک" شبم جز آه نیست
کاش بعد رفتنش چرخ جهان می ایستاد
نظر 7
-
دادا بیلوردی 13 مهر 1400 18:13
ابر هم دل می سپر (د ، در) آسمان می ایستاد
.
درود بر جناب نادمی
زیباست
در مصرع بالا کمی سکته ی هجایی هست
-
کاظم قادری 15 مهر 1400 23:16
مصرع ابرهم هم دل ...نیاز به بازبینی داره
مصرع آخر بهتره بشه کاش بعد از رفتنش....
درمجموع من این غزلتونو خیلی می پسندم دلنشینه
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
mehdi rafiee
-
نستـــــرن طالبـــــــــزاده
-
Susan Jafarzade
نقد 2
محمد نیک روش 17 اردیبهشت 1401 15:36
سلام جناب نادمی
غزلی خوش اندام با ردیفی تقریبا بکرو تازه خواندم. لذت بخش بود.
نقطه قوت غزل ( بیت آخر) و نقطه ضعف، مطلع غزل بود.
بیت اول نقش مهمی رو ایفا میکنه در جذب و کشش مخاطب.
جوری که تا پلیان خواننده رو با خودش ببره.
که در بیت اول چنین اتفاقی نیفتاد.
اما به خوبی شعر پایان یافت و جبران کرد.
وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلات
پیشنهاد:
ابر هم دل می سپرد و آسمان می ایستاد
کاش بعد از رفتنش چرخ جهان می ایستاد
در کل غزل زیبایی بود و من که به دلم نشست.
زنده باشید
سعید نادمی 24 امرداد 1402 17:42
درود بر شما و ممنونم قربان
