مکن غمزه که نازت کشت مـن را مگردان رخ نیازت کشت من را
همی دانی دلی سوی تــــــو دارم غم سوز و گدازت کشت من را
کـــمان ابروی تو ارزان مهتـــاب فرود از من فرازت کشت من را
سخن بیرون شد از تاب و دل مـن اسارت در توانت کشت مــن را
غــزالِ من غزل خوانی خرامـــان نــگاه بی نیــازت کشت مـن را
بـــدان ای گلـرخِ مهروی بیتـــــا فزونی در جهازت کشت مـن را
نیــاز من عیان بر کــوه و صحــرا که این راه درازت کشت مــن را
نــگاهی نیم به پاریــزی بگــردان فریبِ رمز و رازت کشت مــن را
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 19 اسفند 1400 21:59