احمد صیفوری

آب و دانه

ارسال شده در تاریخ : 17 اسفند 1400 | شماره ثبت : H9420167

تو مطلع غزلم باش و بی‌بهانه مرا
ببر به شعر نگاهت، از این زمانه مرا

جنونِ عقل و دلِ تنگ و این پریشانی
رها نکن تو در این غربتِ شبانه مرا

رها شدم چو غریبی در این جهانِ فجیع
اگر غریب نوازی، ببر به خانه مرا

دلم برای تو تنگ است و فرصتم کوتاه
نمانده تاب و توانی، ببر به شانه مرا

در این جهان که نشد باتو همسفر بشوم!
در آن جهان بده قدری تو آب و دانه مرا

#احمدصیفوری