با لبی خندان آمدم درد دلم بسیار بود ** سوخته قلب من اندر جفایی بیمار بود ///گر زنی خنده بر هر درد و غمی گر دواست ** پس چرا بیچاره دل در پی غمخوار بود /// سخن بسیار باشد عاقلا به هر کاری نیاید ** مگر آن کلامی چو مرحم بر دل غمبار بود /// سخن گفتن به زیبایی چو آسان بود بر هر زبانی ** دلم از جفای بد عهدان در نهان شرمسار بود /// بگو ای دانشمند مجلس از بشکستگان چه دانی ** تحمل تا کی کنم زخم دلم را که قلبم اشکبار بود /// چرا از غم بگویند طبیب ره بستان داده اشارت ** کدامین گل شناسی که چون طبیبان عطار بود /// دل زخم خورده سخت گردد چو درمان ** پیاده کی برد از یاد روزی که خوش برسوار بود /// دلا تا توانی میانه روی پیشه کن در این عالم ** هوسهای این دنیا برای زخم دلت هر لحظه در انتظار بود ///##### با تشکر فراوان از همه عزیزان و اساتید و بزرگواران
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 01 اسفند 1400 19:51
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
فرهاد احمدیان 01 اسفند 1400 20:52
تشکر فراوان از لطفتون جناب آجر لو
فرهاد احمدیان 01 اسفند 1400 20:53
تشکر فراوان از لطفتون جناب عاجلو
علی معصومی 02 اسفند 1400 00:20
فرهاد احمدیان 02 اسفند 1400 00:28
تشکر فراوان از نظرتون و لطفتون جناب معصومی عزیز بزرگوارید
Milad Kaviani 03 اسفند 1400 14:11
درودها بر شما شاعر عزیز
فرهاد احمدیان 03 اسفند 1400 14:20
سلام و عرض درود خدمت دوست عزیزم کاویانی تشکر فراوان از نظرتون و لطفتون پاینده باشید
حسن مصطفایی دهنوی 04 اسفند 1400 06:51
درودها بر شما استاد
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
قلمتان نویسا، موفق باشید
فرهاد احمدیان 04 اسفند 1400 09:23
تشکر فراوان از نظرتون و لطفتون استاد دهنوی بزرگوارید