خوبانِ عالم زبانزد گشته به نیک خصلتی
میان بُستان تو یگانه گلِ بی خار و خسی
.
یتیمان را نوازش ، فقیران هردم نصرتی
مریدان را مرشد ، مُحِبّینَ را نکو رفعتی
.
بوتراب خوانند تُرا که بر دو عالم سروری
در بر تو نار و جنان بی بها، خود محشری
.
پیرو تو هرکه گشت، شد عزیز دگر برتری
کیما کند ولای تو، مس را بِه طلای زرگری
.
چو پذیرد عهد تو عبد و غلام شه پروری
رمل بی مقدار، گشت مبدل نگینِ انگشتری
.
شاه مردان باشی هرچند ز شاهان مهتری
بنیاد نهاد فضل و خیر، تار شب را اختری
.
سیاهی و ظلمت هر زمان فروغ طلعتی
حُسن عمل هرچه باشد آن را زی خلعتی
.
ای مخزن الاسرار ازل تا ابد تو کیستی
خلق گشته شیدای تو چو والا سرشتی
.
حامیِ انبیاء بوده ای چاه را هم صحبتی
ز جور هم کیشان به دیار خود در غربتی
.
فرموده وصف تو خاتم، بیگانه میان امتی
قاتل خویش را مودتی، جود و کرم نهایتی
.
دعا و ثنا را استجابتی، تو جوهر هر عبادتی
سائل به رکوع عنایتی، مستمندان سخاوتی
.
جمله و کلام محال باشد تصنیف زتو صفتی
مگر نظر لطف تو شعر و شاعر را دهد قیمتی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 05 اردیبهشت 1401 19:45
درود و سلام موفق و مانا باشید
محمد همتی 12 اردیبهشت 1401 12:00
ممنون از لطف و محبت شما
مراد مراغه 07 اردیبهشت 1401 21:51
زیبا سروده اید
محمد همتی 12 اردیبهشت 1401 11:59
محبت دارید شما ممنون از توجه ????
محمد همتی 12 اردیبهشت 1401 12:01