مهدی فصیحی رامندی

درد بی‌درمان

ارسال شده در تاریخ : 10 تیر 1401 | شماره ثبت : H9421344

حمیمم، غایتی بر رنجِ این عالم نمی‌بینم
طبیبی را که دردی را کند مرهم نمی‌بینم

نزن بیهوده بر هر کوی تا دردی شود درمان
درین دنیایِ غمگین مردِ عاری غم نمی‌بینم

پناهی بُرد از دردی به دردی مردِ درمان جو
جز این هرگز دوایی بهره درمانم نمی‌بینم

ز تنهایی به جمعی خوش، ز هجری بر وصالی نیک
که آن آغوشِ یاران خفته را بی غم نمی‌بینم

تو بین این شمع را، استادِ عرفان را، هنرهایی‌ست
ولی یک کارِ مردان را درین همدم نمی‌بینم

که آتش‌ها گرفتن، لیک دودی سر ندادن را
چه بر محراب و میخانه، چه بر همدم نمی‌بینم

غزل شد بهره آن شیرین سخن، سعدیِ شیرازی
که من هرگز درین دنیا جزو محرم نمی‌بینم

((قناعت می‌کنم با درد چون درمان نمی‌یابم
تحمل می‌کنم با زخم چون مرهم نمی‌بینم))

مهدی فصیحی رامندی

حمیم: دوست، یار مهربان (نام دفتر شعر شاعر)