گر تو را مهمان شدم یک لقمه ی کافی بود.
هرچه از دیدار تو حاصل کنم باقی شود.
سفره ی رنگین مرا هرگز نکرد حاصل پذیر.
چون که روی تو ببینم من شوم آنگاه اسیر.
حسن خلقت بر سر سفره ی دیدار ما.
کی به خوردن می شود حسنی در این رفتار ما.
مرد باش مردانه باش نان خشکت بهترین.
در چنین صورت مریدت می شود هم آسمان هم این زمین.
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 19 تیر 1401 19:55
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید