در یـــک رهـی کـه پـــای و دلم همزمــان دوید
بــــا بـیش مشکلات ولــی بـــــا هزار نـــویـــد
چشمم کـــه دیــــــده بــــــود نـمودش انــتخاب
بــــــدون هیچ تـــرددی و بـــــدون اضـطراب
بعــــدش بــــا شــتاب چــــنان مــیدویـــد پـــای
گــــویـــی جـــدا شده هــریک رشتــه هـا زجای
تــــــانـــــدم نــمود کـــــوشش بســیار و اجـتهاد
کــــــــانـــدم تمــام داشته هــا را بــه بــــــاد داد
دل از خـــودش کشـــیده و بـــر دیگری فروخـت
جـــــگر نمــــود پـــاره و هم عقل را بســوخـــت
چـــون آخــرش بـــه هوش بیـــامــد که عشق بـود
در خــــویـــش خــیره شــد و پشیمانی هـم نمــــود
امـــــــا کــه نـیست هــــرچـه پشــیمانـی ســـود ور
پـــس هـــوشـــدار، خــــــوب بیـــانــدیـش و با خبر
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 10 مهر 1401 14:49
.مانا باشید و شاعر
عبدالحلیم اکرامی = نژند 12 مهر 1401 20:00
سپاس از لطف همیشگی تان.
دادا بیلوردی 11 مهر 1401 21:51
درود بر شما
از احساستان محظوظ شدم
حیفه اگر در روی وزن کار نکنی !!!
عبدالحلیم اکرامی = نژند 12 مهر 1401 19:59
از لطف و نظر شما استاد گرانقدر خیلی ممنونم.