چــــــو الماس در غرورت قیمتی کن
غنیمت هستی تـــــــــــــو غنیمتی کن
به ارزانی فـــــروشنده نـشو خــــــود
چــــو باشی کهنه هم، پندار نــو خود
بـــــه قدر خــــــود کمی رسیدگی کن
بــــــــــا ارزش هستی تو بالیدگی کن
به مفتی میخرنــد هر چـــــیز مفت را
بــــــــکن تطبیق آن گفت و شنـفت را
چــــــــــو سادگی کنی سستت گـــویند
چـــــــو بــــاهوشی کنی جستت گویند
در جریــــــــــــان است نبرد فکر آدم
همیشـه گــپ و گــفت در ذکـــــر آدم
و بــــــاید خود شناسی، خوب شناسی
بــــــدون هیچ شک و آشــوب شناسی
تـــــــــــو که ازنسل ناب اندیشه هایی
تـــــوکه برگ نیستی چون ریشه هایی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 03 آذر 1401 20:03
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید