بیا که جهان مرا دوباره جان بدهی
مرا توان پریدن به آسمان بدهی
مرا که در دل این شهر راه گم کردم
مسیر «کوچهی خوشبخت» را نشان بدهی
چه میشود که بیایی و دستهایت را
بهدور گردن من، حلقه، ناگهان، بدهی
که شانههای تو را باز هم تکان بدهم
که شانههای مرا باز هم تکان بدهی
به چشم خستهی من خیرهتر نگاه کنی
دهانِ بازِ سکوتِ مرا زبان بدهی
هوای قصهی ما گرمِ گرم خواهد شد
به شعرهایم اگر اندکی زمان بدهی
1384-اردیبهشت
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 7
امیر عاجلو 29 آبان 1402 17:09
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
حفیظ (بستا) پور حفیظ 30 آبان 1402 14:00
متشکرم جناب عاجلوی عزیز
سروش اسکندری 30 آبان 1402 08:07
درود بر شما جناب پور حفیظ ادیب بسیار زیبا و دل نشین سرودید
حفیظ (بستا) پور حفیظ 30 آبان 1402 14:03
بسیارسپاسگزارم جناب اسکندری عزیز
کیوان هایلی 03 آذر 1402 15:29
درودتان باد جناب حفیظ بزرگوار
حفیظ (بستا) پور حفیظ 03 آذر 1402 16:14
سپاس بیکران جناب هایلی عزیز
مریم نصیری 08 آذر 1402 20:47
درود شاعر گرامی شعر زیبایی بود