از مهرِ تو جانا دلِ من تاب ندارد
رویت چو بدیدم دگرش خواب ندارد
این تن گنه آلوده و عصیان زده گشته
چون بنده ای مانَد ؛ دگر ارباب ندارد
هر سو کندش روی برانند و نگیرند
دستش ؛ که کسی بنده ی ناباب ندارد
جز درگه تو کس نپذیرد منِ بد را
در پیشِ تو جانا سخن آداب ندارد
هر شکر و سپاسی به تو زیبد به نمازم
بی عشق تو این دل ؛ گوهر ناب ندارد
در ذکرِ و دعایم همه از لطفِ تو گویم
بس گریه کنم ؛ چشم دگر آب ندارد
هر شام و سحر جز تو به سجده نشناسم
دانم که سعادت جز این اسباب ندارد
ما را به ره صدق و صفا ؛ ره بنما چون
دنیا شده ظلمت کده مهتاب ندارد
بخشنده تویی قادر و یکتا و عزیزی
سبحانک یا رب که سخن ؛ تاب ندارد
غلامرضا انعامی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 24 اسفند 1401 10:13
.مانا باشید و شاعر
غلامرضا انعامی 26 اسفند 1401 20:26
سلام و درود و سپاس بزرگوار.