سید مصطفی سامع

شکر خند

ارسال شده در تاریخ : 25 خرداد 1402 | شماره ثبت : H9425260

بهــــار است و ساقــــی بیــــــا از وفا
لبــالب نـما ساغـــــــــر مـــــــی مـــرا

بیاور خُـــــــم مـــی خُمــــــــارم صنم
خُـــــمار مــــی پاک بـــــــی غش منم

مغنی بـــیا عـشــوه و نــــــــاز کـــن
گهِ عــشــرت آمــد نـــوا ســـــاز کـــن

چمن در چمن بین شده سبز پوش
فضا مشک بیز و هـــــــوا پر خروش

بـیا ســاقیا شـــاد و خُـــرم شـــــویم
قــدم چند قــدم طــرف گلشن زنیـم

بــهار اســت و خــــــرم زمین و زمن
بــهار اســت و ســر سبز طرفِ چمن

زمان غــــم و حــزن واندُه گـــذشت
مده موسم عیـش وشـــادی ز دست

بـــیا ساقیــا ســـاغــــر مــــی بـــده
مکن دیـــــر ســاقــــــی پیاپـی بـــده

شنو چــهــچــه ی مـــرغــکــان چمن
شـده با صـفا کــوه و دشــت و دمــن

شمیم دل انگیز گــــــل یـــک طــــرف
لبالب صــراحی مُــــــل یـــک طــــرف

دلا دانی از چیست عشــــــرت فزون؟
زمقدوم کی گشته رحـــــمت فزون ؟

بـیا تــا کــــــه ســازم بــــرایت عیان
بـــود مولــــــــد خُســــرو خســــروان

شــهی کــــو بــــود ســــرور عـــالمین
بـــود نــــــام نیکوی آن شــــاه حسین

زنـــد عقلِ کـــل بوســــه بر مـــــاه او
نگــر گشته فطرس هـــــوا خــــواه او

ز شـــوقش شـــده اشــکِ شادی روان
شــده مــستِ نـــورش همـــه حوریان

شــب جــشن و شـادی ســراســر بود
شــب مــولــــد پـــــــور حیــــــدر بود

بود خــــــنده بــــر لعلِ خیــــرِ بشـــر
شکر خـــــند بــــر وجـهِ حیـــدر نگـــر

مَــلـک بهــــرِ دیــــدار او بـــــی شُــمار
فـــرود آمــــدند از ســــما ســــیل وار

بـــــود نــــــور او نــــــور ذات خــــــدا
منـــور ز نـــــــورش هـــمه مــــــاســوا

الــــهی بـــه حـــــــق نبـــی مصــطــفی
بــــه حــــــق وصـــی نبـــی مــرتـــضی

و هـــم حـــــقِ زهــــــــرا و آل کُـــــــبار
رســـــان مــهـــدی آن مــــیـر والاتبــــار

ز ســـامع خــــاطــی گـــــذر ای خــــدا
نمـــــــا رو سفیـــدش بــــه روز جــــزا

فعولن فعولن فعولن فعل
1400-11-16