او گفت!

آمد گشود پنجره را، از بهار گفت
از صبح و کوه و روشنی و آبشار گفت

از شاعر طلایی پاییز در غروب
از فصل کوچ و حادثه و انتظار گفت

او از فرشته‌های زمستان به نام برف
از هدیه و کریسمس و یادگار گفت

از آن‌که هر دو چشم قشنگش پر از غم است
از عاشق بزرگ همیشه دچار گفت

از عشق پاک دخترک و شاهزاده‌اش
از تاج باشکوه سر آن سوار گفت

از یک دریچه رو به درخت و ستاره‌ها
در کوچه‌باغ خاطره‌ای ماندگار گفت

از قاصدک، مسافر پر شور و شوق باد
از لاله و شقایق و سیب و انار گفت

از آسمان آبی شهر پرنده‌ها
از قلب پرسخاوت و دریاتبار گفت

از ماه و رمز و راز سکوت غریب شب
از اوج روح شب‌زده و بی‌حصار گفت

آرامش شکفته‌ی خود را نفس کشید
وقتی که از هوای دلی بی‌قرار گفت

از رفتن و شکفتن و پرواز کردن و
از مردن و تولد و از روزگار گفت

او در نهایت همه‌ی حرف‌های خود
از آن‌که عاشقش شده با افتخار گفت



شبنم حکیم هاشمی

ایمیل مقصد