باران، که می بارد دلم بهانه میگیرد چراا؟
تونیستی چون گذشته نباشد شوق باران مرا
ابر، و باران را بیزارم جز باتو هر جایی دیگر
چون رعد، برق درمن هرلحظه داری گذر
در نبودت من نخواهم این جان وزندگی را
با ازدحام افکار جویا شدم دلیل را
به گذشته وخاطرات گذرکردم هر بار
با تکرار،ومکرر به این رسیدم آخر
اگر آنشب بارانی همسفر نمیشدم تورا
هم کلام نمیشدیم این مقصد کوتاه را
بهرما آرامشی بود چون گذشته سر به راه
نه چنین برون زه خود آشفته وگم کرده راه
چون گذشته گر تو خواهی وبفهمی مرا
وتو اینگونه بخواهی این وصال را
بهر اثبات جان بسپارم بی هیچ چون چرا
یعقوب پایمرد
paymard
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
اعظم جعفری
-
حکیمه کمایی.دلتنگ
-
زهره معینی منفرد
-
علی سلطانی نژاد
-
سیامک عشقعلی
نقد 2
سروش اسکندری 18 بهمن 1402 09:32
درود بر شما جناب پایمرد ادیب
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
یعقوب پایمرد 30 بهمن 1402 17:05
سپاس گزارم جناب اسکندری شاعر توانا مانا ونویسا باشید
