بسمه اللطیف
نجوا
من که در خانه ویران شده مأوا دارم
کی گذار از غم امروز به فردا دارم
در شبستان سکوتم به درون می جوشم
که هزاران غم پنهانی و پیدا دارم
دست و پا می زنم و دردکشان حتی از
لحظه ای فکر به این مهلکه پروا دارم
زندگی شد گرهی کور و من از دستانم
ناامیدم که نه انگیزه نه یارا دارم
غرق می گردم و در وحشت این لحظه نگاه
به طلوع افق دور به دریا دارم
نور می آید و امّید چو بر می گردد
زیر لب در دل این معرکه نجوا دارم
روح در کالبد مرده دوران مهدی
می دمم چون نفس پاک مسیحا دارم
#مهدی_رستگاری
نوزدهم اردیبهشت سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
نهم مه سال ۲۰۲۳ میلادی
دفتر شعر روزگاران
۸۵۸
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 25 اردیبهشت 1402 14:41
سلام ودرود
مهدی رستگاری 25 اردیبهشت 1402 16:51
درود و سپاس