اشعار کوتاه ۱۷

ارسال شده در تاریخ : 25 دی 1401 | شماره ثبت : H9423457

(۱)
اشک،،،
احساس روانی‌ست؛
-شبیه رود!
و من،
با چشم‌های خشکیده
--دلسنگ!

(۲)
پرنده‌ای مغموم
بر درختِ کنج حیاط
می‌خواند،،،
--برای پیراهن‌های آویخته بر طناب!
امیدوارست
قلبی درونشان
در تپش باشد!.

(۳)
مانند تاک پیر حیاط
دلتنگی‌،،،
ریشه دوانده است؛
در من!
هر چه با داس می‌بُرم
باز جوانه می‌زند!

#زانا_کوردستانی