« یار دل آرا » تا در آغوش من آن ، یار دل آرا برسید بوی مُشک ختن1 خود ،به مشامم بکشید آه از آن وقت شب تار،که رفت از برِ من آهم از فُرقت2 آن ، رو به فضا ها بپری...

« دیو دمان » دادم از این دلم بُوَد ، روی به من نمی کند سود زِ من ربوده است، سود به من نمی کند این دل هرزه گرد من، از وطنش فراری است رهرو راه غربت است، رو به وط...

« عُجب گرایی » صحبت حافظ به راه حق، چو برآید هر که شنید است وخواند، با خبر آید اهل نظـر رو کننـد سوی کتابش تا زِ کتابش ره خدا ، بِـبَر آید در ره حق...

« لعل لبش » ای خالق ، این بشر که سخن گفتنی کند صحبت زِ نیست خود و زِ تو ماندنی کند حکمت بجوید از تو وگوید به خلق تو لعلِ لبش1 ، زِ حکمت تو سُفتنـی کند آن رسم...

کینه کینه از دل کن برون ای آدمی چاه بخل را پر نما تا روشنی کن برون ازسینه ات هرکینه را دان جهان بر تو شود دولت سرا پایه های دوستی بنما بپا تا شوی تو موجب صلح وصفا هر نزاعی را فرو کن در خفا تا نگردی مو...

« غیب و شهود » صانع و قاضی وحاکم،به همه حکم وجود صانع جمله بشر، حاکم هر غیب و شهود خالق منبع هستـی و تمامـی بشـر واجب آمد به همه،رو به وی آرند به سجود باید ای...

« رسم محبت » لعنت بر آن کسی، که به من رهزنی کند یا ذره ای به من ضرر آوردنی کند با دشمنان ، تو دوست بشو چون برادران تا شاید آن ، سخن به نکو گفتنی کند ...

« آب زلال » مددی1 تازه دیگر بار ، به من یار نمود صحبت تازه تـری ، آن به من اظهار2 نمود مدتی بود که یارم ، سخنـی هیچ نگفت: ای خوش ایندم،که به من این س...

« مرام برادری » بر من برادر آنکه ، غمم خوردنی کند کی می تواند ، آنکه دلم آزردنی کند ما را دل از طریقه ی صحبت غنی کند کی می توان برادرش آزردنی ...

« فکر عاشقی » هر عاشق بی دانشی،خواهد نکو کاری کند اما حساب اینجا بُوَد،از دانش آن کاری کند دانش به مغز هر کسی،تأثیر و تعبیرش نکوست هر غرّه درس وکتاب،نتوان زِ خود کار...

مرا زاین پس یار یاران میدهی? ...دل بر کوی دلبرو جانان میدهی? دلاعازمم دگر سوی اقبال ازبکها ...چوپاییز نمره هفده آبان میدهی? دلم برده حافظ وآن آبانی بیشتر...چه کنم حافظ،دل ویران میدهی? وای از آن دل...

چقدر می شود از واژه های تکراری؛ برای گفتن یک حرف، بهره برداری؟! چقدر چهره به گل، لب به غنچه شد تشبیه؟ چقدر ناله و افغان و گریه و زاری؟! ز خیر شعر گذشتم، عطاش را به لقاش؛ ببخشم از سر ناچار، بلکه اجبا...

« هوسبازی » مرد سرکش را ، هوسبازی زن رامش کند از هوسبازی شیرین ، زهـر بـر جامش کند گر زیادی پیش زن رفت و فزون کرد آن هوس پای بندش می نماید ، رو سوی دامش ...

« فعل نکویی » خالق آدمیان ، تا که زِ ما یاد کند این دل خسته ی پُر غم ، زِ غم آزاد کند کار آلوده ی ما ،زشت و خرابـست بَرش لیکن آن خالق ما ، از کَرَم ...

« غم عشق » از غم عشق تو هر کس ،که دلی شاد کند آن دل خسته ی خود را، زِ غم آزاد کند زهر و قهر تو بـرِ هر دل غمدیده رسید آن دل از غم برهاند و خود ارشاد کند آهوی...

« رأی عالِم » هر که بر روی زمین ، منزلـش آباد کند بهتر است ، منزل عقبای خود آباد کند کار خیری اگرش در نظر است آن حاجی بِـه1 بُوَد گر دل و قلبِ بشری شاد کند ی...

عطر و بوی تو هر گلی دارد شمیمی لیک عطر و بوی تو جمله گل های گلستان را هوایی می کند رُخ چو بنمایی چنان باران رحمت می شوی حاتم طایی ز درگاهت گدایی می کُنَد در حضورت شمس تابان سرد می گردد و ماه جل...

تنها غـــروبِ جـــمـعـه می‌داند چرا من در لاکِ تــــنـــهــــایی فرو رفتم عزیزم مــن بودی و بـــی من هوای رفتنت بود از خــــانــــه‌ات بـــا آبـــرو رفتم عزیزم تنها شدم ، معشــوقه ام را خواب دیدم تن...

« شکر نعمت » آن کو که شکر نعمت حق ،را اداء1 کند آن کو2 که عهد بندگی اش را وفا کند صوت و ندای حق،که بُوَد در لسان3 خلق دائم لسان خلق ، به گوشَت ندا کند لطف ...

« پند اصلاح » اگر هر بدی را ، به جایش کنند بدی آن نـباشد ، بدش نـشمرند نـبینی کسی را ، که بیجا کُشند همان را به جایش، بـباید کشند بَدان کار بَد را ، به اولا...