در دلم حک شده ای دوست دو صد دفتر عشق
سرِّ یار است ، کشش می بردم ، کشورِ عشق

خسته یِ دوری راهم ، نکند همچو خلیل
پشت پایی بزنم بر خود و بر آذر عشق

از خودی یاد نیارم که ز خود بی خود شد
هر که یک...

که با حوّاریان می کرد سیری
عبور از کربلا ، دیدند شیری

چه علّت شیر این جا هان نشستی
که راهِ عابرانی را ببستی

ندایی کرد تا لعنت نباشد
ورودی لا از این جا دور باید

که بر قاتل حسین لعنت فرستند...

شوری کنم به شوقِ وصالت چنان که خون
از پیکرم ، برون شود و کُشته در جنون

غوغایِ رستخیزِ زمین ، آن زمان که بود
بر فرقِ تشنه لب ، بزدند ، تیغِ زهر گون

کارِ جهان ، تو بین که به عکس گشته آدمی...

اشک خون از خاک جاری ساخت طفل کربلا
سنگ را گریاند ، آن زخمِ گلویِ نینوا

نرگس چشم حسین است جمله مردان خدا
در جگر دیدند داغی داغ تر از صد نوا

ای مسافر گریه کن تو بر عزای تشنه لب
بوسه زن بر تربت ...

نقص ما نیست که الله ز ما مستور است
عقل بگشا و ببین کلِّ جهان خود طور است

مگر الله نشد باعث خلقِ من و تو
پس سخن چیست بدان حُکم خدا دستور است

لاف کم می زنم از بس که ببینم جلوه
هیچ حی نیست که اق...