سنگ عشقت بر سینه ام نشست

بی صدا شیشه ی قلبم شکست

هر گاه
سردرگم می شوم
میان عشق ونفرت
ناخودآگاه
هفت قلم
آرایش می کنم

لاک جیغ می زنم
لباسهای رنگی می پوشم
و با چشمهایتان
حرف می زنم

چند وقتی ست
بجز چشمانم در آینه
همه
با نقابِ هفت قلم آرایش
مرا دید...

آن طرفِ خیال

شهری ست رویایی

دشت ها پر گل

نهرها جاری

آسمانی آبی

شب ها مهتابی

و قفس ها خالی

مردم از جنگ بَری

مادری گریان نیست

پدری نالان نیست

کودکان، فقر

نمی دانند چیست؟

ساکنانش همدل

فا...

دستانمان سخی و گشاده
کشتزاری ساختند
پر نعمت و‌ آباد

روزی عده ای آمدند
با دستانی بخیل و خشکیده
خریدارِ کشتزارها

ما ساده دل و بی ریا
افتادیم زیر دستِ خشکیده ها
که با حماقت مان شدند
صاحبِ کشتزارها

تا ...

می رقصد
در آغوش باد
برگی خشک و تکیده
تا بیفتد
نقش زمین

می نوازد
ملودی مرگ
با خُردی استخوانها
در سورِ تاتی ِکودکی

مرگ برگ
پایان درخت نیست

می آید
بهاری
با تولد جوانه ای

تابستانی
پر از پخت...