....
ما    ساکنِ متروکه یِ نامِ هم بودیم؛    
ـ بچه هایِ نافِ فنا ـ
وَ مثلِ چراغِ دزدها
در تاریکیِ تن هم    چرخ ها خوردیم
و چه صداها    از بوسه هایمان    در آینه ها افتاد
و چه خون ها  در رگ توت هایِ ...

......

● روزی    مثلِ آرایه ی گُل   در نثرِ خاک،   نثارِ مزار  خواهی شد.

● آن که امروز    در آبیِ بی حفاظِ دامنت    گم شد    فردا    مرخصیِ سربازی اش    تمام می شود

● عصرها به ملکوت شبیه تر است انگ...

ــــــ

آن که لب هایش    پیوسته در سرخیِ بی کسِ گُل ها    خیس می خورَد  با دهانِ خودم    مرا بوسید    وَ بعدِ آن همه پشیمانی هایِ عزیز    مرا درست    مثلِ یونس    به ساحلی عریان افکند    
من از پس ما...

ـــــــ
خوب که نگاه می کردی  اوّلِ باغ  از تَه باغ پشتِ پرده تر بود وُ تَهِ باغ  از اوّلِ باغ   کِرم انداخته تر.  ولی من  باز چرخیدم وُ پیدا کردم؛   یاد آن تُرش هایِ خنک را که در باغ خوردم    یادِ آن...

دو ساعتی صید آفتاب بودیم و خفه ی خواب.
دهان خانه از بختِ خوش
باز بود
مثل لانه ی مارها.
خزیدیم کنار حوضِ بی ماهی
و دراز کشیدیم
در سایه ی کهنه ی انجیر.
حیاط
قبرِ حرف های نیمه کاره بود و
مستراح...