باغچه از سبزهایِ پژمرده پُر بود
و صدایِ هرزگیِ عقربه هایِ ساعت
تا حیاط کشیده می شد
گنجشک ها دسته دسته از تویِ ظهر رد می شدند
و کتابِ ذِن
رویِ رنگ پریدگی هایِ حوض ول بود
تو مدام
رویِ لبه هایِ تی...

باز شعرِ نخ کش شده ای پوشیده ای
و در غروبی که فاسد است
دور می شوی
و انگار نه انگار
این
تنهاییِ من است
که دیر می شود
و حالا سال هاست
نقابِ سکوتی که
از خیال هایِ بینِ راهی خریده ام
به صورتم نمی خورد ...

از بلندای عبث
هوهوی باد می آمد
و ابرها
هولکرده می باریدند
و بادبان ها
در خود فرو می رفتند
و عنکبوتی پیر
چابکانه بر دهان شعرها تار می بست
و سکوت
پیرهن پُر از اَکلیلِ فاحشگی را می پوشید
و دریا
زیر ب...

گورستان
خیس بود از باران دیشب
و خنکای باد
نوبت به نوبت
از لاشگی یادهای تو رد شد
فصل
فصلِ نَبْش های پُرحوصله بود
فصلِ خنج انداختن
به شعف هایِ توخالی
فصلِ دراز کشیدن
روی سکوت های خودرنگ ...
و م...

روی جِزغاله هایی از غروب
دارم به یک راه تازه قدم می گذارم
با کفش های سیاهِ پارسال
و دوباره به کسی که در تَهِ خیالم
زنانه نشسته است و گلابی های زرد و آبدار گاز می زند
سلام می دهم
او شبیه تابستان ...